اضطراب، استرس، ناراحتی و نگرانی، احساسات طبیعی بوده و نشانه بیماری اختلال روانی نیستند. این احساسات زمانی که شدید می شوند و موجب اختلال در زندگی فردی شوند، نوعی بیماری روانی به حساب می آیند.
برای تشخیص اینکه این احساسات نوعی اختلال هستند می توانیم از دو مولفه استفاده کنیم که عبارتند از «کارکرد زندگی مطلوب» و «احساس خوب» که در ادامه این دو مولفه را توضیح خواهیم داد.
کارکرد زندگی
گاهی اوقات ممکن است برخی افراد در زندگی روزمره خود فعالیت هایی را به غیر از کارهای شخصیشان انجام دهند. برای مثال فردی که دانشجو می باشد علاوه بر انجام کارهای مربوط به تحصیل خود، هر روز صبح ورزش می کند و یا هر روز به مدت دو دقیقه مدیتیشن انجام می دهد. اما بعد از مدتی به خاطر نگرانی و اضطراب خود این کارها را انجام نداده و به مرور زمان افسرده می شوند، این مورد نشانه این می باشد که فرد دچار اختلال شده و کارکرد زندگی اش مختل شده است.
احساس خوب و مثبت
افرادی که همیشه شاد و پرانرژی هستند، همیشه از زندگی شخصی و کاری خود رضایت داشته و لذت می برند و هیچگاه اجازه نمی دهند که این حس خوب و مثبتی که نسبت به خود دارند از بین برود، بلکه سعی می کنند روز به روز با انجام فعالیت هایی همچون ورزش کردن و انجام تمرینات مدیتیشن و موارد دیگر ذهن خود را آرام کرده و روحیه ای قوی و انگیزه ای برای انجام کارهای خود داشته باشند. اینچنین افراد همیشه به دنبال یادگیری موارد جدید برای دستیابی به موفقیت های بزرگتر و بیشتر می باشند. معمولا مردان و زنان موفق چنین ویژگی داشته و همیشه با مشکلات مقابله کرده و اجازه نمی دهند که مشکلات بر روی آنها تاثیرات منفی بگذازند.
برخی افراد همیشه سعی می کنند که شاد باشند و همچون افرادی که توضیح دادیم با مشکلات مقابله کنند، این افراد در برخی موارد که با مشکلی کوچک و جزئی روبرو می شوند، توانایی مقابله با آنرا داشته و سعی می کنند بر آن مشکلات غلبه کنند، اما اگر با مشکلی بزرگتر روبرو شوند، توانایی مقابله با آنرا ناشته و در مقابل آن مشکل تسلیم می شوند. این افراد درواقع دچار اختلال روانی می شوند که دیگر نمی توانند با روحیه قوی و شاد با مشکلات مقابله کنند و نسبت به خود احساس خوب و مثبت داشته باشند.
همیشه نسبت به سلامت روان خود و خانوادتان حساس باشید، اما اجازه ندهید این حساسیت ها به وسواس تبدیل شود.
برای مثال اگر فرزندتان شب امتحان دچار استرس می شود، ولی در خانه و مدرسه عملکرد و کارکرد خوب و مطلوبی دارد، فکر نکنید که حتما دچار اختلال شده است و یا اگر فرزندی پرخاشگر دارید، به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است که در بزرگسالی دچار اختلال دو قطبی شود.
