دروغی بزرگ درباره خوشبختی

مسیر خوشبختی همانطور که از اسمش پیداست، مسیری شیرین، لذت بخش و بدون هیچ غمی است.

در واقع در طی سال هایی که زندگی کردیم به ما این باور را القا کرده اند که خوشبختی یعنی از هیچ چیز نترسی، خوشبختی یعنی بتوانی از خواسته هایی که صلاح نیست چشم پوشی کنی یا … بنابراین انسان باید برای چشیدن طعم خوشبختی، بر امیال قلبی خود چشم ببندد اما شما فکر می کنید اگر احساسات درونیتان را خاموش کنید، آرزو و اهدافتان را نادیده بگیرید و چشمتان را بر روی همه چیز ببندید به معنای واقعی خوشبختی دست یافته اید؟

انسان اگر احساساتش را خاموش کند و به خواسته هایش اهمیت ندهد، همانطور که از موضوعات ناراحت کننده ناراحت نمی شود، بنابراین از اتفاق های خوشحال کننده هم شاد نمی شود. به عبارت دیگر تا زمانی که غم را نچشید نمی توانید به شادی واقعی دست یابید. البته این مطلب به این معنا نیست که شما دائما بابت برای همه چیز غصه بخورید و با خود فکر کنید که انسان شکست خورده ای هستید. اگر می خواهید به خوشبختی دست یابید، کافی است نگاهی به اطرافتان بیاندازید. زیبایی های زندگی را ببینید اما زشتی هایش را نادیده نگیرید. زیبایی و زشتی را کنار یکدیگر دوست داشته باشید اما فکر نکنید که فرد بدبختی هستید، باید بیاموزید چگونه با تلخی ها کنار بیایید، نه اینکه نسبت به آنها بی تفاوت باشید.

خوشبختی یعنی در راه رسیدن به خواسته هایتان، تمام تلاش خود را به کار بگیرید نه اینکه از آنها چشم پوشی کرده و به داشته هایتان قانع باشید، چون حتی مسیر رسیدن به اهداف لذت خاص خودش را داراست.

خوشبختی یعنی احساساتتان را، چه بد و چه خوب، چه مثبت و چه منفی بروز داده تا معنای واقعی زندگی را بچشید اما در کنترل آنها مدیریت داشته باشید و هیچوقت از غم و شکست نترسید.