۱۴ پند و اندرز از زبان حضرت علی (ع)

۱” بخشش نگاهبان آبروها است یعنی مردم از بخشش کننده خوشنود بوده آبروی او را حفظ مینمایند.

۲: بردباری دهنبند نادان و نابردبار است یعنی بردباری نادان را از هرزه گویی بازداشته و بدی را میگرداند.

۳” گذشت (از گناه ) زکات پیروزی است یعنی هر که بر دشمن پیروزی یابد زکات آن گذشت از او است.

۴” دوری نمودن از کسی که بیوفایی نمود عوض تو است یعنی از دوست بیوفا دل برداشته دوری کن تا بیوفایش را تلافی کرده باشی.

۵” مشورت نمودن (و راه راست جستن) همان هدایت و راهیابی است و کسی که به رأی و اندیشه اش (از مشورت با دیگران) بینیاز شد خود را در خطر و تباهی افکند.

۶” شکیبایی سختیهای روزگار را دور مینماید.

۷” بیتابی از یاری کنندگان زمانه است (زیرا زمانه آماده ی پیر نمودن و نیست کردن است و بیتابی هم همین کار را انجام میدهد).

۸” بزرگ ترین توانگری آرزوی اشتباه نداشتن است و بسا عقل و خرد که اسیر و گرفتار هوا وخواهشی است که بر او فرمانروا است یعنی هوای نفس بسیاری از مردم بر عقولشان مسلط است.

۹” از رسیدن و دست یافتن به کار نیک نگهداری تجربه و آزمایش است.

۱۰” دوستی (با مردم) خویشاوندی است که بهره برده شده.

۱۱” از دل تنگ و رنجیده ی (از خود) ایمن نباش یعنی راز خویش با او مگو و به عهد و پیمانش دل مبند

۱۲” از خار و خاشاک یعنی سختیها و گرفتاریهای دنیا چشم ببند یعنی بی اعتنا باش وگرنه هرگز خوشحال نخواهی ماند چرا که گرفتاریها فرسوده ات مینماید.

۱۳” آنکه چوب درختش نرم باشد یعنی خلق و خویش نیکو است شاخه های او یعنی دوستانش فراوان میباشد.

۱۴” از بهترین کارهای کریم و بزرگوار چشم پوشیدن یعنی بیخبر وانمودن او است از آنچه (زشتی های دیگران که) میداند زیرا کریم پرده از کارهای کسی ندرد و از بسیاری زشتیها خود را غافل نشان دهد.