مواظب حرفهایمان و دل های دیگران باشیم!
مواظب حرفهایمان و دل های دیگران باشیم!
یادمان باشد هیچ وقت از کسی نپرسیم که،
پدر یا مادرت چگونه از دنیا رفتند؟
هیچ وقت از پدر یا مادری نپرسیم که فرزندتون چطوری از دنیا رفت؟
هیچ وقت از کسی که هنوز کاری برای خودش پیدا نکرده، مخصوصا در جمع نپرسیم: هنوز بیکاری؟
اگر هم کاری از دستمان بر میاید توی جمع این کارو انجام ندهیم.
هیچ وقت از فقیر و تنگدست نپرسیم: پول احتیاج داری یا نه؟
بدون اینکه خودش بخواهد بهش بدهیم تا همیشه برایش عزیز بمانیم.
شما خواهر عزیز…
هیچگاه از خانمی که بچه دار نمیشه نپرسید: هنوز بچه دار نشدین؟
بلکه از پروردگار بخواهید به آنها بچه صالح عنایت کند.
هیچ وقت از مهمان نپرسیم: آب یا خوراکی میل دارید یا خیر؟
بلکه بدون چون و چرا از او پذیرایی کنیم؛ به این میگن مهمان نوازی.
هیچ وقت از مجردی نپرسیم: چرا هنوز ازدواج نکردی؟
بلکه از پروردگار بخواهیم همسری صالح نصیب او گرداند.
هیچ وقت بخاطر خنداندن دیگران کسی را مسخره نکنیم.
همیشه آنچه برای خود نمی‌پسندیم برای دیگران هم نپسندیم.
پس بیایید مواظب حرف هایمان باشیم!
خدایا قاضی تویی
کمک کن هیچ گاه کسی را قضاوت نکنیم
این را خوب یاد گرفته ایم که دیگران را برانداز کنیم
یک خط کش این دستمان و یک ترازو آن دستمان
اندازه می گیریم و وزن می کنیم حکم می کنیم
آدم ها را
رفتارهایشان را
انتخاب هایشان را
تصمیم هایشان را
حتی قضا و قدرشان را
اصلا حواسمان نیست که چقدر راحت با حرفی که در هوا رها می کنیم چگونه یک نفر را به هم می ریزیم
چند نفر را به جان هم می اندازیم
چه سرخوردگی یا دلخوری به جای می گذاریم
چقدر زخم می زنیم
به هیچ وجه حواسمان نیست که ما می گوییم و رها می کنیم و رد می شویم اما یکی امکان دارد گیر کند
بین کلمه های ما
بین قضاوت ما
بین برداشت ما
دلی که می شکنیم ارزان نیست…
مواظب حرف زدنمان باشیم…
این فرهنگ را داشته باشیم و فرهنگ سازی کنیم…
نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید…
دیدگاهتان را بنویسید