به استرس بگویید نه!

این روزها افراد برای انجام کارهای مهم و یا کارهایی که برای اولین بار انجام میدهند دچار استرس می شوند که معمولا به ضرر آنها تمام می شود.برای جلوگیری از دچار شدن به استرس و یا کاهش استرس در انجام کارها راه های زیر را به شما پیشنهاد می کنیم:

۱- شتاب زده تصمیم گیری نکنید.
اگر هنگام تصمیم گیری آگاهی کافی ندارید، تصمیم نگیرید زیرا این گونه تصمیم گیری ها موجب ایجاد استرس در وجود شما می شود. می توانید بسیاری از تصمیم گیری ها را به حالت تعلیق درآورید. تا زمانی که تمام جوانب کار را به خوبی در نظر نگرفته اید صبر کنید. هرگز تصور نکنید اگردر یک حراجی خرید نکنید، فرصت بسیار مناسبی را از دست داده اید. صبر داشته باشید . تا زمانی که از مساله ای اطمینان کامل پیدا نکرده اید موافقت خود را اعلام نکنید.

۲- بپذیرید که گاهی اوقات زندگی می تواند بسیار سخت و آزار دهنده باشد.
اهمیتی ندارد که تا چه اندازه در زندگی تان برنامه ریزی می کنید، یا تصور می کنید که تمام برنامه ریزی هایتان قرین موفقیت می شود. باور داشته باشید که برخی اتفاقات موجبات حیرت، ناراحتی یا دلخوری شما را فراهم می آورد و شما ناتوان از توضیح و تبیین علل آنها هستید. شاید خلق و خوی شما، فاکتورهای خارجی، شرایط آب و هوایی، وضعیت جسمانی و… یا ترکیبی از کلیه این عوامل تأثیر گذار باشند. در هر صورت، لازم است این موقعیت های ناجور و آزار دهنده را به عنوان بخشی از زندگی بپذیرید. ایمان داشته باشید که آرامش و نشاط ، خیلی زودتر از آن چه که تصورش را می کنید از راه می رسد.

۳- امان بدهید.
امروزه همه انتظار دارند که تلاششان خیلی زود به ثمر برسد. بنابراین بسیاری از افراد فوراً تسلیم شده و دست از تلاش برمی دارند. هیچ کتابی را تا به انتها نمی خوانند، سرمایه گذاری های مشترک را به هم می زنند، نواختن یک ساز را به تمامی یاد نمی گیرند و خیلی زود با دیگران قطع رابطه می کنند. اگر فکر می کنید کاری نتیجه فوری نمی دهد، خیلی سریع تسلیم نشوید. به تلاش خود ادامه دهید.
صبور باشید. به ثمررسیدن هر کاری نیازمند گذشت زمان است.
اگر چیزی ارزش به دست آوردن داشته باشد، بهتر است با صبر و تلاش آن را به دست آورید و تسلیم سختی های راه نشوید.

۴- اگر هر روز صبح آشفته هستید، کمی زودتر از خواب بیدار شوید!
تاکنون چند بار از زبان دیگران شنیده اید که «من صبح ها به هیچ عنوان وقت کافی ندارم». این که چیزی نیست. وقت را خودتان بیافرینید. کافی است صبح ها زودتر از خواب برخیزید. با فراغ بال لباس بپوشید. صبحانه ای کامل بخورید و آن گاه به جایی که می خواهید بروید. به همین سادگی. بدین ترتیب در تمام طول روز به کلیه کارهای خود آهنگی آرام می دهید. شب هنگام زود به رختخواب بروید، آرام بخوابید و صبح ها زود از خواب برخیزید تا بدین ترتیب بتوانید فعالیت های روزمره تان را در کمال آرامش و بدون استرس و دستپاچگی انجام دهید.

۵- شادمانی کردن را به تأخیر نیندازید.
اکثریت قریب به اتفاق انسان ها تمام عمر خود را تلف کرده و در کمین شادی به انتظاری بیهوده می نشینندد. به نظر آنها شادی در هر لحظه و در همه یافت می شود. شک ندارند شادی در انتظار است تا آنها تحصیلاتشان را به اتمام برسانند، صاحب شغل شوند، ازدواج کنند، بچه دار شوند، آنها را سروسامان بدهند، وضعیت ارث و میراثتشان را مشخص کنند، به سن بازنشستگی برسند و … مسلم بدانید که با چنین روشی هیچ گاه روی شادی را نخواهید دید. شا دی را همین حالاجاودانه تجربه کنید. به جای آن که چشم به راه رخدادی بیرونی و اغواکننده بمانید، قدردان مواهب و نعمت هایتان باشد تا بتوانید طعم شادی را بچشید.

۶- سعی نکنید همه چیز را بدانید.
نمی توانید از همه چیز سر در بیاورید. بنابراین همه حواس خود را معطوف آن مسایلی کنید که نیازمند و مشتاق دانستنش هستید. مسایلی که به زندگی تان جهت داده و آن را سهل تر، شادتر و خلاق تر می سازد. به منظور آموختن آن چه که سایرین می دانند و کمترین ارتباطی به شما ندارد خود را تحت فشار قرار ندهید. این رقابت نیست. شاید هزاران هزار مساله وجود داشته باشد که شما از آنها آگاه هستید ولی دیگران اطلاعی در آن زمینه ها ندارند. اما آیا درست است که با دانسته هایتان به جنگ آنها بروید؟ به اندازه ای که نیاز دارید، بدانید.

۷- بیش از حد داوطلب نشوید.
وقتی انجام کاری را بیش از حد توان خود می بینید، یا می بینید که آن کار تمام وقت آزادتان را اشغال می کند، خود را داوطلب نکنید. داوطلب شدن خوب است، اما بر عهده گرفتن مسوولیت های سنگین مانع از آن می شود که به اندازه کافی به خانواده و روابط فردی تان بپردازید. اگر می بینید کاری شاق و توان فرساست، خیلی ساده جواب رد بدهید. هیچ کس دیگر به خوبی خودتان نمی تواند از شما مراقبت کند. اگر خود داوطلب شویم که بخشی از وقتمان را به فرزندان، دیدار از والدین و ایجاد محیطی سرشار از عشق در خانه اختصاص دهیم، آن گاه دیگر نیازی به یاری طلبیدن از دیگران حس نخواهد شد.