برای درک بهتر این موضوع، باید در درجه اول ببینیم که دقت چیست؟ مفهوم دقت در ادبیات، همان باریک بینی، ریز بینی و ظرافت در بینش و انجام امور است.
ما انسانها موجودات جالبی هستیم. ما میتوانیم هر کار غیر ممکنی را با تمرین و تلاش تحت کنترل و اقتدار خود درآوریم، تا حدی که، آن کار، در ذهن ناخودآگاه جای گیرد. این بدین معنی است که، با گذشت زمان و تمرین، بدون تفکر و تمرکز به روی همان کار غیر ممکن، آنرا انجام میدهیم. مثل نواختن آلات موسیقی یا عملیات ویژه ورزشی و یا حتی صحبت کردن و خواندن و نوشتن. این توانایی درهیچ موجود شناخته شده دیگری در جهان، وجود ندارد.
درون ما انسانها منبعی از انرژی موجود است که بنا بر تجارب و تحقیقات علمی، این انرژی هنگامی که همراه باعلاقه، صرف انجام کاری شود، نه تنها، در انتها، خسته نمی شویم بلکه سرحال تر و سر زنده تر هم می گردیم. حال با استفاده از این انرژی و صرف آن در دقت برای به انجام رساندن هر کاری در هر لحظه، و با علاقه، میتوانیم دقت و انرژی خود را افزایش دهیم.
انسان موجودی است که با خواست و تمرین به غیر ممکن ها دست میابد. تمامی انسان های موفق از خواست و تمرین به روی آنچه علاقه داشتند به موفقیت دست یافتند. برای رسیدن به اهداف والای زندگی چیزی بغیر ازصرف زمان و انرژی به روی آنچه که مهم میدانیم، نیاز نیست.
افزایش دقت هم، مانند همه کارهای دیگر، با تمرین هر چه بیشتر به روی انجام هر کاری در طول شبانه روز، میتواند انجام پذیرد. نتیجه این خواهد شد که از تجارب جدید بدست آمده، بهتر و بیشتر بهره برداری خواهیم کرد.با افزایش دقت پیشرفت کاری و حرفه ای محسوس تری بدست خواهیم آورد که در کوتاه و بلند مدت چشمگیر خواهد بود و همچنین نتایج بمراتب بهتر و بیشتری را نسیب خود و اجتماع خود خواهیم کرد.
اجتماع از افراد تشکیل یافته است. اگر هر فرد در هر اجتماع, اعم از شرکت، سازمان، نهاد، شهر و کشور، دقت خود را در انجام امور حرفه ای و ارتباطات خود با دیگر افراد اجتماع، بالاتر ببرد، نتیجه ای جز پیشرفت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و همچنین، افزایش ادب و احترام در اجتماع و ارتباطات بالاتر افراد با یکدیگر نخواهد شد.