مشکلات ناشی از ازدواج فامیلی

یکی از دلایل اصلی بحث‌برانگیز بودن چنین ازدواج‌هایی این است که وجود ژن‌های مشترک میان زن و مرد در ازدواج فامیلی باعث می‌شود تا اختلالاتی در نوزاد به‌دنیاآمده شکل بگیرد و ازنظر جسمی و خصوصیات دیگر دچار مشکلاتی شود.

اخیرا در گزارشی که طی آن، جامعه‌ی پاکستانی-بریتانیایی بررسی‌ شده‌اند، (در این جوامع ازدواج فامیلی بسیار رایج است) مشخص شد که کودکان حاصل از ازدواج‌های خویشاوندی ۲ برابر سایرین در خطر دچار شدن به نواقص مادرزادی مهلک هستند.

شواهد دیگری نیز عنوان می‌کنند که این نواقص تنها در ۶ درصد از افراد موردمطالعه شانس وقوع داشته‌اند و در جمعیت کلی نیز ۳ درصد شانس وقوع دارند و وجود نواقص مادرزاد و سایر مشکلات در نوازد حاصل از ازدواج فامیلی مشابه نقوصی است که بارداری و زایمان در زنان ۴۰ ساله ایجاد می‌کند.

درواقع، مقایسه‌ی بروز نواقص نوزادان ازدواج فامیلی و غیرفامیلی مشابه مقایسه امکان بروز نواقص در نوزادان حاصل از بارداری زنان ۴۰ ساله و ۳۰ ساله است. درست مشابه ازدواج‌های فامیلی، نواقص نوازد زنان ۴۰ ساله بیشتر از نوزادان زنان ۳۰ ساله است.

علاوه‌براین‌ها، افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی چون مهره شکاف و فیبروز سیستیک در کودکان حاصل از ازدواج فامیلی تنها ۱.۷ تا ۲.۸ درصد بیشتر از کودکان حاصل از ازدواج‌های غیرفامیلی است.

به‌زعم برخی از دانشمندان، داستان‌های وحشتناکی که از بروز نقص در کودکان حاصل از ازدواج فامیلی مطرح می‌شود (ولو اینکه با تحقیقات علمی همراه هستند) در داده‌هایی که آنها در این‌باره جمع‌آوری کرده‌اند دیده نمی‌شود.

یعنی آنها معتقدند که ازدواج خویشاوندی آن‌قدرها که گفته می‌شود نیز خطرناک نیست.

ازدواج فامیلی مضاعف

شاید بپرسید، این دیگر چه اصطلاحی است. این اصطلاح پیچیده خبر از وضعی بسیار پیچیده‌تر می‌دهد.

یعنی زمانی که دو خواهر با دو برادر آشنا می‌شوند و هر دو دختر و پسر با هم جفت شده و ازدواج می‌کنند، فرزندانی به‌دنیا خواهند آورد که حاصل ازدواج فامیلی مضاعف هستند.

در جوامع پاکستانی-بریتانیایی، ازدواج‌های فامیلی بسیار رواج دارد. پرستاری که در این جوامع فعالیت می‌کند، این‌طور از مشاهدات خود می‌گوید: «اولین دخترعمو/خاله/دایی با اولین پسرعمو/خاله/دایی ازدواج می‌کند.

این در حالی است که والدین این زوج نیز با هم نسبتی مشابه دارند. چنین سبک ازدواجی در این جوامع نسل‌ها به این شکل بوده است».

تاریخچه قانون منع ازدواج فامیلی

در طول تاریخ، همیشه در مقاطعی از زمان، ازدواج فامیلی منع شده است.

مثلا کاتولیک‌های رومی در سال‌ ۵۰۶ بعد از میلاد مسیح به‌خاطر رواج ازدواج فامیلی در شورای آژدا که به‌نوعی شورای سیاست‌گذاری‌ای متشکل از اعضای کلیسا بود، قانونی برای منع این سبک از ازدواج‌ها تعیین کرده بودند.

درواقع، برآوردها و تحقیقات نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد از ازدواج‌ها در تاریخ بشریت بین پسرعمو/دایی/خاله‌ها ودخترعمو/دایی/خاله‌ها در دور اول به‌طور فامیلی صورت گرفته است.

در اواسط قرن ۱۹ میلادی، رواج این ازدواج‌ها در بیشتر قسمت‌های غرب با استقبال رو‌به‌رو شده بود؛ به‌ویژه تا سال‌های ۱۸۶۰ یا بعد از آن نیز در اروپا و آمریکا ازدواج پسرخاله/دایی/عمو‌ها با دخترخاله/دایی/عموها بسیار شایع بود.

حتی چارلز داروین یا جناب «انتخاب طبیعی» نیز با اما وِج‌وود ازدواج کرد که ازدواجی فامیلی به‌شمار می‌رفت؛ اما دختردایی داروین بود. ب

ا‌ وجود این، مدتی بعد، رواج این نوع از ازدواج‌ها در آمریکا به سردی گرایید.

با اینکه در سایر نقاط جهان و اروپا مثل انگستان، چنین ازدواج‌هایی خلاف قانون اعلام نشده بودند، اما در نیمه‌ی دوم قرن ۱۹ میلادی، بسیاری از ایالت‌ها منع ازدواج فامیلی را اعلام کردند.

این منع به‌دنبال تغییرات و اقداماتی ایجاد شد که بعد از جنگ داخلی صورت گرفت و در پی آن اصلاحات و تغییراتی در سیستم امنیتی، بهداشت و آموزش کشور رخ داده بود.

تاریخ نشان می‌دهد که پررنگ بودن ازدواج فامیلی در انگلستان و کم‌رنگ‌تر بودن این موضوع در کشور آمریکا، به این خاطر است که در آمریکا چنین نوعی از ازدواج بیشتر در طبقات اجتماعی پایین‌تر روستایی و مهاجران رخ می‌داد و در اقشار شاخص و طبقات متوسط رو به بالا و طبقه‌ی اشراف چنین چیزی دیده نمی‌شد (در انگلیس ملکه ویکتوریا و شاهزاده آلبرت ازدواج فامیلی داشتند).

در هر حال، در آمریکا نیز منع ازدواج فامیلی به‌تدریج در ایالت‌های مختلف شروع شد.

اولین قانون ممانعت از ازدواج فامیلی در ایالت کانزاس در سال ۱۸۵۸ میلادی به‌وقوع پیوست. در دهه‌ی ۱۸۶۰ میلادی نیز سایر ایالت‌ها دست به منع قانونی ازدواج‌های این‌چنینی زدند و تا سال‌های دهه‌ی ۱۹۲۰ این قانون به نقاط متعدد آمریکا رسید.

تازه‌ترین قانون منع در این مورد در سال ۲۰۰۵ در تگزاس اعمال و اعلام شد. البته با وجود منع قانونی برای ازدواج فامیلی در بسیاری از ایالت‌های آمریکا همچنان برخی از ایالت‌ها مجاز به انجام این سبک از ازدواج هستند.

سایر انواع ازدواج فامیلی

ممکن است شما با دختر یا پسر دایی/عمو/خاله خود ازدواج کنید. در این صورت انواع مختلفی از ازدواج‌های فامیلی شکل می‌گیرد.

اگر فرزند دو دختر یا پسر خاله/عمو/دایی با هم ازدواج کنند، ازدواج فامیلی موازی خوانده می‌شود و اگر فرزند یک دخترخاله/عمو/دایی با فرزند یک پسرخاله/عمو/دایی ازدواج کند، این ازدواج، ازدواج متقابل نامیده می‌شود.

در برخی از جوامع، ازدواج‌های متقابل تشویق و ازدواج‌های موازی تقبیح می‌شدند. این تابوها در جوامعی شکل گرفته بود که روابط درون‌خانوادگی برای ازدواج، بسیار گسترده بود و ازدواج‌های بین‌خویشاوندی بسیار رواج داشت.

درواقع، روابط جنسی بسیار پیچیده‌ای میان اعضای خانواده‌های فامیل شکل می‌گرفت که باعث تولدهایی با نسبت‌های خویشاوندی درهم و برهم می‌شد.

برقراری رابطه میان زوج‌های مختلف با همسران زوج‌های دیگر نیز در جوامع گذشته شایع بوده است. می‌توان آثاری از این نوع روابط پیچیده را در ادبیات کهن سرزمین‌های مختلف نیز مشاهده کرد.

ازدواج فامیلی در جوامع امروزی

این روابط در جوامع متمدن امروزی دیگر جایی ندارد و بسیار تقبیح می‌شود. اما ازدواج‌های فامیلی مرسوم میان دخترخاله/عمو/دایی با پسرخاله/عمو/دایی در کشورهای آسیایی مانند عربستان، امارات، یمن، فلسطین و… هنوز مطلوب و رایج است.

هنوز هم ازدواج‌های این سبکی به‌وقوع می‌پیوندد و ۱۰ درصد ازدواج‌های جهان به این سبک است. در برخی مناطق دنیا این رقم به ۵۰ درصد می‌رسد.

علاوه‌بر کشورهای نام‌برده در شمال آفریقا و بخش‌های مرکزی و غربی آسیا هم این مدل از روابط وجود دارد.

این مدل از ازدواج در آمریکا نیز مجددا درحال وقوع است، زیرا مشخص شده است که ازدواج فامیلی آن‌چنان که عنوان می‌شد نیز خطرناک نیست.

اولین ازدواج فامیلی که در قرن ۲۱ در آمریکا صورت گرفت نشان داد که دیگر منع قانونی ازدواج خویشان رعایت نمی‌شود و بیشتر شاخه‌های مسیحیت، مخالفتی با آن ندارند.

نمونه‌هایی از ازدواج فامیلی نیز در میان شخصیت‌های مذهبی دین مسیحیت مانند ربه‌کا و اسحاق وجود دارد. مثلا کلیسای متُدیست نیز منعی برای ازدواج‌های خویشاوندی قائل نیست.

در برخی از نقاط دنیا، ازدواج‌های فامیلی پذیرفته نیست. علاوه‌برآن مدیریت روابط خانوادگی میان خویشان نیز در چنین ازدواج‌هایی سخت است و جلوگیری از بروز اختلاف هنر زیادی می‌خواهد.

مثلا یکی از اعضای چنین جوامعی تعریف می‌کند که بعد از ازدواج خویشاوندی روابط‌شان با سایر اعضای خانواده قطع شده و به کودکان‌شان توصیه کرده‌اند که به کسی درباره‌ی اینکه پدر و مادرشان خویشاوند هستند چیزی نگویند.

نه به این خاطر که این ازدواج شرم‌آور یا قبیح است، بلکه به این خاطر که در برخی جوامع پذیرش این موضوع سخت است و ممکن است برای فرزندان‌شان مشکلاتی ایجاد بشود.