برنده ها از امور غیر ضروری دوری می‌کنند

تفاوت برنده ها و بازنده‌ها این است که برنده‌ها از انجام امور غیر ضروری دوری می‌کنند.

شاید شما نیز در اطرافتان کسانی را بشناسید که مشخص نیست کاری که انجام می‌دهند ضروری است یا غیر ضروری. این افراد همان بازنده‌هایی هستند که نمی‌توانند یا بلد نیستند کارهایشان را اولویت بندی کنند.

مشکل اصلی این است که؛ زمانی که در اختیار داریم محدود است. تنها ۲۴ ساعت داریم که قسمتی از آن را صرف خواب و کارهای روزمره می‌کنیم و تنها چیزی که باقی می‌ماند ساعات محدودی است که باید به انجام کارهای ضروری‌مان بپردازیم.

در این زمان محدود، برنده‌ها وقتشان را صرف امور مهم و اساسی می‌کنند و نتایج مثبتی را می‌بینند.

اما بازنده‌ها، آنقدر خود را وقف امور غیر ضروری می‌کنند که ناگهان زمانشان به پایان می‌رسد و البته راه برگشتی ندارند.

درواقع بازنده‌ها همیشه به این ضرب‌المثل پایبند هستند: «هرچه پیش آید، خوش آید!»

دوست دارید برنده باشید یا بازنده؟

این بار هم می‌خواهیم مثالی ساده بزنیم تا درک موضوع ساده‌تر شود:

دو دانشجو را در نظر بگیرید.

هر دو شرایط یکسانی دارند، در یک دانشگاه درس می‌خوانند و شرایط مالی یکسانی نیز دارند. دانشجوی اول به موقوع می‌خواید. به موقع سر کلاس‌ها حاضر می‌شود. به موقع درس‌هایش را مرور می‌کند و همیشه آماده‌ی امتحان است. او به خاطر وقتی که صرف می‌کند و درس خوبی که دارد، با دانشجوهای درس‌خوان دیگر در ارتباط است و رشته‌ی تحصیلی‌اش را دوست دارد و دوران تحصیل برایش شیرین خواهد بود.

دانشجوی دوم، تا نیمه‌های شبدر شبکه‌های اجتماعی پرسه می‌زند و شب‌ها دیر می‌خوابد. هر صبح دیر سر کلاس حاضر می‌شود و به خاطر تاخیرهایش همیشه با آموزش دانشگاه و استادها در جدال است. طبیعتا درس‌هایش را نمی‌تواند به خوبی بخواند و دل به درس نمی‌دهد. در روزهای امتحان عزا می‌گیرد که چطور این‌همه درس را بخواند و آخر به تقلب کردن رو می‌آورد. رشته‌ی تحصیلی‌اش را دوست ندارد و تنها دلیلی که دانشگاه می‌آید این است که سربازی نرود.