آنهایی موفق‌اند و از زندگی‌شان لذت می‌برند که روحی بزرگ، غنی و آزاد دارند.
هر گونه وابستگی ذهنی، جسمی و روحی به کوچک شدن انسان‌ها می‌انجامد. شما به هر شکلی که به چیزی وابسته باشید یعنی خود را بدون آن کامل حس نمی‌کنید و موفقیت خود را محصور به داشتن آن میدانید. حتی این که شما هدف‌دار هستید و به دنبال اهداف خود می‌روید، نباید در شما این احساس را ایجاد کند که زندگی بدون رسیدن به هدف شما، برایتان کاملاً غیر ممکن است. این که می‌گویند آرزوهای بزرگ، انسان را خرد می‌کند، بخاطر آن است که وابستگی فراوان ایجاد می‌کند…
همان قدر مشتاق و علاقمند به اهداف خود باشید و برای رسیدن به آنها تلاش کنید که آمادگی رها کردنشان را دارید.
یکی از مهم‌ترین چیزهایی که وابستگی ذهنی و عاطفی ایجاد می‌کند و مانع غنی شدن و آزادی روح می‌شودو در یک کلام رسیدن به موفقیت میشود، نبخشودن دیگران است. آنها که نفرتی به دل دارند و کسی یا موضوعی یا خود را نبخشوده‌اند و یا خاطره تلخی را از ذهن خود دورنمی کنند، روح خود را اسیر کرده‌اند.
بخشش لطفی است به خود، نه به دیگران.
هر کسی و به هر شکلی به شما بدی کرده است، او را ببخشایید. اگر او لایق بخشیدن نیست، شما شایسته رها شدن هستید.
ما با نبخشیدن، افراد را در ذهن خود زندانی کرده، با فکر به او، بزرگش می‌کنیم و انرژی خود را بیهوده هدر می‌دهیم، در حالی که زندانی‌های ذهنمون حتی خبر نداشته و ممکن است با خیالی آرام در خانه خود در حال استراحت باشند و ما در حال میگرن گرفتن!
به جای آن که به آزار روح خود و بی‌توجهی نسبت به خود، مشغول شوید و نهال اعتماد بنفس خود را بخشکانید، او را ببخشایید و رها کنید و حتی در حقش دعای خیر کنید تا روح شما بزرگ و غنی شود؛ خود را نیز ببخشایید.
این موضوع در مورد خودتان هم صدق می‌کند. اگر کار خطا یا گناهی مرتکب شده‌اید نگویید که هرگز خود را نمی‌بخشم. نبخشودن خود، یعنی صدها بار آن اشتباه را در ذهن تکرار کردن و صدها بار احساس گناه را در ذهن، تشدید نمودن و این یعنی کشتن خود به دست خود به فجیح‌ترین شکل ممکن ! فکر نکنید که نبخشودن خود، نوعی مجازات است، این فقط و فقط خودشکنی است و راه روح شما را برای رسیدن به موفقیت سد میکند. بجای این طور مجازات کردن خود، سعی کنیدگذشته خود را با روحی آزاد که تنها با بخشودن به دست می‌آورید، جبران کنید. آنچه محکوم و بد است، رفتار بد است نه انسان. انسان، بالفطره خوب است و پاک. روح الهی در او جریان دارد، حالا اگر اشتباهی کرد، باید توبه کند و تصمیم بگیرد تا خطایش را جبران کرده و دیگر آن را تکرار نکند.
از همین حالا  شروع کنید، بخشودن را تمرین کنید و دیگران را ببخشایید و روح خود را رها کنید. برای رهایی از احساس گناه و بخشیدن دیگران روی یک کاغذ بارها بنویسید. همه را بخشیدم حتی او را که …، خود را هم بخشیدم و رها شدم. خود و دیگران را کاملاً بخشیدم و چقدر آزاد و رها هستم. سبک شدم. خداوند حتماً مرا می‌بخشاید و راه موفقیت را برای من میگشاید.